اون روز داشتیم تو یه خیابون می رفتیم. اسم یه مغازه عسل فروشی بود:"زنبور مهربان"
پیش خودم فکر کردم چه کسی بوده عجب اسم بچه گانه ای رو مغازش گذاشته. بعد فکر کردم دیدم اینکه من فکر می کنم این اسم بچه گانه است فقط به خاطر کلمه ی "مهربان" هست.
آری! در میان ما آدم بزرگ ها "مهربان" به کلمه ای بچه گانه تبدیل شده
و "مهربانی" به چیزی مخصوص بچه ها...
فقط یک سوال بزرگ دارم:چرا؟
راهنمایی که بودم هیچوقت دلم نمی خواست "آدم بزرگ" شوم و فکر می کردم می توانم...
می توانم بزرگ شوم و آدم بزرگ نشوم
اما...
شاید اشتباه می کردم
من هم دارم آدم بزرگ می شوم
و باز هم یک سوال بزرگ دیگر در ذهن من:چرا؟
لطفا جواب سوال هایم را بدهید!

نوشته شده در دوشنبه 92/2/16ساعت 6:4 صبح توسط پنجه طلای سابق!| نظرات ( ) |